Spacer po linie – Мандрівка линвою (z Anną Bagrianą)

zanim powstał świat

było
pierwsze ziarno piasku
z niego wyrosła góra
pierwsza łza
z której wzięło początek morze
i osobne dźwięki
Ty
ja
splecione jak nasze dłonie w jedno

słowo
my
które było na początku wszystkiego

spotkanie

wyciągam rękę
stoję na środku dworcowej hali
miałem czekać na peronie
na Twój przyjazd

spóźnił się autobus
przepraszam

ktoś obok przestępuje z nogi na nogę
grzebie zniecierpliwionym palcem
w portmonetce chwili

zagląda w oczy
mądrości, przelicza na pieniądze spojrzenia
fortuny, szuka
znajomej twarzy

ale tylko
ja
mam jabłko
i
mogę dać je Tobie

wiersz o lampie na biurku

Pomiędzy nami –
Tobą i mną
a lampą
jest przepaść (w rodzaju niezgłębionych)
nieokreślone są nasze plany na przyszłość

Ona
świeci jasno
nie ma dla niej znaczenia obrót ziemi
czyjeś niestosowne zdanie na temat światła
jako formy energii (e=mc2)

My
od czasu do czasu jesteśmy obecni
w prostej relacji
jeden na jednego
nazywanej w zasadzie operacją łączenia

Pomiędzy kuglarską sztuką z mnożeniem królików
i dzieleniem włosa
kapeluszem z podwójnym dnem
a przeistoczeniem, cudem narodzin