Zwykła rozmowa

stare kobiety

stare kobiety
zaplecione z żył
i zmarszczek
jak oliwa
wypływają na powierzchnię
są ważne
niepokoją

one tak bliskie
momentu rozwiązania
od którego wypadają zęby
one takie mądre
że nie zrobią użytku
z mądrości
niepokoją

zwykła rozmowa

jest trzecia
szeleści
w kącie cień
zdania stają w gardle

rozmowa
zarastają uszy

jeszcze raz
odwracamy plecy
porównujemy twarze

zmierzch

nazwijmy ten dzień postnym
oto
zakurzony faluje na wietrze
wiatr z uporem powraca
składa w fałdy miękkie sukno

widzisz te zmęczone twarze
długie pasmo cienia
spragnione ognia oczy
zgaszone wodą usta
wiatr
wiatr

patrz
jak faluje szara płachta dnia
oto
w środku rozmowy
między słowami
zawiązuje się kłębek zmierzchu